[Inne] - Bla bla #8, czyli serie o specyficznej kresce

Grafika jest estetycznym elementem każdej serii, więc co zrozumiałe wszyscy zwracamy na nią uwagę. Raz bywa pięknie, jak w przypadku Violet Evergarden, innym razem kiepsko lub zwyczajne, co można spostrzec w większości anime, lecz zdarzają się również dosyć specyficzne serie, które swoją kreską zastanawiają i wzbudzają rozmaite emocje. Dlatego wybrałam kilka tytułów, niekoniecznie ładnych, ale wyróżniających się wśród całej tej masy przeciętności.

Mob Psycho 100

Kreska One'a nie należy do tych najpiękniejszych, wręcz można odnieść wrażenie, że jakieś małe dziecko dobrało się do ołówków i zaczęło bazgrać. I choć największą specyfikę widać po mandze (te kanciaste postaci to majstersztyk), to także anime może się pochwalić oryginalnym stylem.

ACCA: 13-ku Kansatsu-ka

Jakby na to nie spojrzeć, jest coś w tej Madhousowej produkcji, co przyciąga uwagę. Jasne kolory, krzywości, niezgrabność, niedopracowanie - po prostu zabawa z grafiką. 

Bakemonogatari

Tutaj zwracam uwagę przede wszystkim na sposób kadrowania - nagłe przybliżenia postaci, sławetne wykręcanie karku, zwalnianie tempa, dynamiczne nakładanie na siebie kolejnych klatek, przez co trzeba czasem kilka razy zatrzymywać odcinek, by wczytać się dokładnie w treść, czy też wplatanie psychodelicznych obrazów. Podobna specyfika pojawia się także w Sayonara Zetsubou Sensei, co też świadczy o samym geniuszu studia Shaft, które ukształtowało nową graficzną formę.

Recenzję Bakemonogatari znajdziecie TUTAJ!

Mononoke

Kiedy myślę o najpiękniejszych anime, zawsze nawinie się Mononoke - niestety wciąż mało znane i słabo wychwalane. Od początku do końca w każdym szczególe wszystko jest dopracowane i prezentuje się zachwycająco - ta feeria barw i niecodzienne przedstawianie historii jest boskie. Innymi słowy: CUDO.

Katanagatari

Niestety samej produkcji jeszcze nie oglądałam, ale zdecydowanie musiała się znaleźć na tej liście. Jakkolwiek by nie popatrzeć na Katanagatari, widać, że sposób rysowania postaci różni się od innych serii.

Devilman: Crybaby

Ubiegłoroczny hit nie tylko intrygował fabułą i bohaterami, lecz również samą kreską - rażącą po oczach bardzo ostrymi kolorami i miganiami. Dodajmy do tego mnóstwo psychodelicznych obrazów oraz ogólną niechlujność rysowania.

Recenzję Devilman: Crybaby znajdziecie TUTAJ!

Gakuen Handsome

A skoro już wspomnieliśmy o krzywiznach, to seria o najlepszych przystojniakach tego świata, Gakuen Handsome, powinno dostać w tej dziedzinie najwyższą nagrodę. Nacieszmy oczy tym endingiem:

Kaiji

Gdy mowa o hazardzie najlepszą serią okazuje się nie Kakegurui, lecz właśnie Kaiji, ale to już tak przypominam dla samej zasady. Kaiji ma to do siebie, że kreskówkowość kreski aż bije po oczach. Dodatkowo jest bardzo kanciasto i wszystko grubymi krechami rysowane.

Houseki no Kuni

I o to mamy jedyne CGI na tej liście - więcej się nie spodziewajcie, bo jestem osobą, która nie toleruje tej formy graficznej. Jednak mimo moich niechęci, szczerze przyznaję, że CGI sprawdza się tutaj prawie doskonale - wręcz można się zachwycić. Poza tym sama manga także wyróżnia się swoim stylem.

Recenzję Houseki no Kuni znajdziecie TUTAJ!

Yami Shibai

Co złego jest w Yami Shibai? Prosta odpowiedź: wszystko. I choć każdy sezon jest guilty pleasure, nie zmienia to faktu, że sposób graficznego przedstawiania poszczególnych horrorystycznych historyjek jest specyficzny. Takie tam obrazki, które mają ograniczony ruch.

Lore Olympus

O Lore Olympus wspominałam tutaj: klik. Bardzo przyjemna dla oka seria, która wyróżnia się tym, że przypomina komiksowe dzieło sztuki.

Kami no Kodomo

Jeśli przepadacie za psychodelicznymi historiami, które mogą zrobić z waszego mózgu sieczkę, to polecam Kami no Kodomo. A tak w zasadzie, polecam osobom o mocnych nerwach. Wszystko jest tutaj dziwne, również kreska jak można zauważyć.

Misumisu

O tym tytule jak i o samej grafice wspominałam niegdyś w recenzji, a także w ostatnio omawianej High Score Girl. Znowu chodzi przede wszystkim o sposób rysowania postaci, które często wychodzą tu... dosyć niepokojąco.

Recenzję Misumisu znajdziecie TUTAJ!

Twórczość Asumiko Nakamura

W tym przypadku stwierdziłam, że najlepiej do tego wora specyfiki wrzucić całą twórczość Asumiko Nakamury, autorki Doukyuusei, Utsubora, bądź Copernicus no Kokyuu. To jest najdziwniejszy styl, jaki do tej pory widziałam, a zważając na sam sposób pokazywania historii, wszystko tutaj wydaje się wyjątkowo oryginalne.

A Wy, znacie jeszcze jakieś specyficzne kreski?