[Recenzja mangi] - "Alice in Borderland"

TYTUŁ: Imawa no Kuni Alice

TYTUŁ ANGIELSKI: Alice in Borderland

AUTOR: Haro Aso

ROK: 2010-2016

LICZBA ROZDZIAŁÓW: 87

LICZBA TOMÓW: 18

GATUNEK: Akcja, Horror, Shounen, Psychologiczne

OPIS SERII:

Arisu Ryouhei za niedługo kończy swoją licealną przygodę, lecz nie jest tym faktem pocieszony, ponieważ wciąż nie wie, co chce w życiu robić. Jedyne na czym mu tak naprawdę zależy są jego przyjaciele - głupkowaty Chota oraz pracujący w barze Karube. Pewnej nocy, kiedy po wypiciu kilku drinków szwendają się nocą po mieście, zauważają w oddali fajerwerki. Zaś w następnej chwili ogromny wybuch. Po wybudzeniu się, odkrywają, że są cali pokryci pyłem, a miasto wygląda, jakby od kilkudziesięciu lat było całkiem opustoszałe. Nie rozumiejąc, czym jest ta nowa rzeczywistość, próbują ją poznać, a przede wszystkim w niej przetrwać, bo jak się okazuje, nie tylko oni się tutaj znaleźli i żeby przeżyć muszą brać udział w śmiertelnie niebezpiecznych grach. Tylko... czy jest sens w przetrwaniu, jeśli nawet nie mają pewności, czy wrócą do dawnej rzeczywistości?

FABUŁA:

Kiedyś, a było to dokładnie w 2014 roku, natknęłam się na bardzo ciekawie zapowiadające się OVA o tytule: Alice in Borderland i w zasadzie obejrzałam tylko pierwszy odcinek (na dwa kolejne trzeba było trochę czekać), by stwierdzić, że będzie to seria jak najbardziej w moim guście. Zapowiadała się psychologia, battle royale, tajemnice oraz zagadki podczas rozgrywek - iście me gusta. Jednak odkładałam przeczytanie mangi, do czasu aż wyjdą wszystkie rozdziały i w te wakacje nareszcie mogłam nacieszyć się historią, którą uznaję od teraz za jedną z moich ulubionych.

Imawa no Kuni Alice już na samym początku intryguje. Mamy trójkę bohaterów, którzy najpierw widzą fajerwerki, a w następnej chwili budzą się w tym samym świecie, lecz przypominającym klimatem postapo. Nie wiedzą, co się stało, gdzie i jakim cudem się tu znaleźli oraz jak mogą wrócić z powrotem. Przez pierwsze godziny jakoś nie jest im spieszno z powrotem do swojej starej rzeczywistości, która ich wykluczała i nie akceptowała, uważają, że lepiej im będzie tutaj. Jednak ich nastawienie szybko się zmienia, gdy trafiają do jedynego miejsca, gdzie działa prąd i oświetlenie. Poznają tam kobietę, która wyjaśnia im, że zaraz zacznie się gra specjalności Trefl, czyli praca zespołowa i jeśli chcą wyjść z tego żywi, muszą ją przejść. Wpierw podchodzą do tego bez przekonania, lecz kiedy okazuje się, że naprawdę mogą zginąć w grze, próbują rozwiązać zagadkę. Po wykonaniu zadania każde z nich otrzymuje kartę z trójką trefl oraz wizę, która gwarantuje im kilkudniowy spokój. Zasady w Borderland są proste - musisz grać, by zyskiwać karty i wizę. Kiedy wiza wygaśnie, a ty nie zagrasz - giniesz. Jeśli nie przejdziesz gry - giniesz. Proste? Teoretycznie tak.

Co mnie zainteresowało w zasadach tego świata, to głównie rozgrywki zależne od kart. Każda gra ma poziom trudności, który symbolizują liczby na karcie, przykładowo 2 kier będzie prostsza niż 10 kier. Do tego dochodzą cztery rodzaje gierek (tak zwane specjalności). Trefl oznacza grę zespołową, Karo - wymaga inteligencji, Pik - potrzebna siła fizyczna, zaś Kier uważany za najgorszy typ skupia się na psychologi graczy. Ta różnorodność jest bardzo interesująca, tak samo podejście autora do poszczególnych rozgrywek. Każda jest inna, jedne wydają się dziecinne proste, drugie są bardziej podchwytliwe, a pozostałe piekielnie trudne i zawiłe. Podziwiam pomysłowość mangaki, ponieważ każdej przyglądałam się z zapartym tchem i byłam ciekawa rozwiązań, które do końca nie były dla mnie oczywiste. Ponadto często nie miałam pewności, czy przypadkiem jeden z głównych bohaterów nie zginie - uwierzcie mi, wszyscy prócz Arisu są tutaj zagrożeni i ta świadomość jest tak przytłaczająca, że czytałam, cicho się modląc: "Błagam, niech ta gra skończy się dobrze. Niech ta postać przeżyje". A jak wychodziło? Często nie tak, jak chciałam.

Mimo że naszym głównym bohaterem jest tytułowy Arisu, fabuła nie skupia się tylko i wyłącznie na jego przeżyciach. Owszem, napędza on główną oś zdarzeniową i w większej mierze skupiamy się na jego odczuciach emocjonalnych, psychice oraz działaniach. Lecz niesamowite jest również, że mamy mnóstwo opowieści pobocznych z postaciami, które w nich odgrywają rolę głównego bohatera i nie zawsze ich losy kończą się dobrze. Dzięki tym dodatkowym rozdziałom jesteśmy w stanie zapoznać się z postaciami, które wcześniej lub później odegrają większe role albo też możemy dowiedzieć się czegoś więcej o zasadach obecnego świata. Tym samym bardziej wsiąkamy w tą rzeczywistość i staje się ona o wiele bardziej złożona i fascynująca. Od tej mangi nie da się oderwać, aż do samego końca, póki nie uzyskamy odpowiedzi na męczące nas pytania. A jest ich naprawdę sporo, chociażby związane z Borderlandem. Nie raz czytelnik zastanawia się, o co tak właściwie chodzi w tych całych rozgrywkach i samym świecie? Do czego to wszystko dąży? Dlaczego się zaczęło? Czemu wybrano takie, a nie inne postaci? Pytania się mnożą, tak samo teorie spiskowe - od rozważań nad wirtualną rzeczywistością, aż do porwania przez obcych. I wiecie co? Wytłumaczenie nie jest oczywiste i choć krążyłam wokół tego rozwiązania, to tak w zasadzie do samego końca nie byłam pewna, czym jest Borderland. Według mnie wyjaśnienie jest zaskakujące a zarazem satysfakcjonujące. Byłam w stanie uwierzyć w pomysł autora. Ba! Podziwiam, że cały czas wodził mnie za nos, by na koniec walnąć młotkiem szczęścia i zaprezentować takie CUDNE! rozwiązanie. Biję pokłony.

Choć manga wydaje się zwykłym shounem skupionym na akcji i survivalu, nie brakuje tu ciekawostek, mądrości oraz ogólnego niebanalnego przekazu. Podczas czytania poznajemy bohaterów, którzy wcześniej interesowali się różnorodnymi pasjami lub posiadają potrzebne w grach umiejętności wyniesione z pracy. Dzięki temu otrzymujemy ciekawostki z różnych dziedzin, nie tylko nauki, przykładowo możemy uzyskać wiedzę, jak domowym sposobem ściągnąć odciski palców z przedmiotu. Poza tym znowu muszę pochwalić autora, tym razem za dopracowanie szczegółów - widać wielokrotnie, że Haro Aso przywiązuje uwagę do szczególików, które łatwo mogą umknąć. Przede wszystkim lubi używać tricky english, czyli słówek, które po angielsku mają kilka znaczeń i można je odczytywać w rozmaity sposób. Pokazał to przy pobocznej historii z grą zatytułowaną "Runaway" oraz przy odczytywaniu znaczenia słowa "Border". Innymi słowy: geniusz! Oczywiście, kiedy patrzymy na tytuł (Alice in Borderland) pierwszym skojarzeniem, jakie nam się nasuwa jest Alicja w Krainie Czarów. I to także jest tutaj świetnie rozegrane. Nie brakuje nawiązań do powieści Lewisa Carolla - mamy motyw kart, grę w krokieta z królową oraz symboliczną herbatkę z "kapelusznikiem". Możliwe, że jest tego więcej, tylko ja nie wyłapałam. Nie można także zignorować, że manga ma głębsze przesłania - najważniejszym z nich jest szukanie odpowiedzi związanej z sensem życia, gdzie ładną klamrą jest ostatni rozdział ukazany w formie wywiadu. Dlatego tak, jest to naprawdę przemyślana historia, która zachwyca.

BOHATEROWIE:

Imawa no Kuni Alice prezentuje nam rozmaity wachlarz bohaterów, gdzie każdy odgrywa co ważniejszą rolę. Zmagają się z problemami (tymi z przeszłości i z teraźniejszości), różnią się charakterami, podejściem do życia oraz celami, które napędzają ich do dalszej walki. Z pozoru różnorodni, a tak naprawdę łączy ich wszystkich jedna rzecz: poczucie niedopasowania w poprzednim świecie i w społeczeństwie. Taka jest jedna z teorii Arisu, który próbuje do samego końca odkryć przyczyny pojawienia się w tym miejscu tych wszystkich ludzi. Nie da się nie przywiązać do postaci, które swoją historią lub podejściem do pewnych spraw lub też działaniami zyskują w naszych oczach. Weźmy takiego Chishiyę, niby cwany typek myślący jedynie o sobie, ale podziwiałam go za inteligencję i wyrachowanie. Usagi, jako ta silna, lecz noszącą w sobie ból. Albo też Mira, spostrzegana tu za największe zło, wydała mi się fascynującą kobietą z wieloma tajemnicami, których niestety nie odkryjemy. Historie tych wszystkich bohaterów szczerze do mnie trafiały. Kiedy poznawałam motywy ich działań albo przeszłość, która ukształtowała ich w taki sposób, nie potrafiłam się na nich gniewać i razem z nimi przeżywałam te wszystkie wzloty oraz upadki.

Co mnie też przekonało w tej historii, to głównie psychologia. Stan umysłów poszczególnych postaci - coś pięknego. Gdy obserwujemy zmagania Arisu z kolejnymi grami, a także wydarzenia oraz osoby, które wpływają na jego myślenie, powoli dostrzegamy zmiany, jakie w nim zachodzą. Ewolucja uczuciowa oraz psychologiczna Arisu jest tutaj porządnie rozbudowana. Bohater nie raz przeżywa załamania, miewa napady depresyjne i czasami nie widzi sensu w dalszej walce, ale w bardzo realny sposób jakoś się z tego otrząsa - pomagają mu w tym inni lub też sam zaczyna postrzegać pewne sprawy z różnych punktów widzenia. Podziwiam jego zachowanie w chwilach stresowych albo kiedy musi działać pod presją - wówczas wykazuje się silną wolą. Do tego od początku do końca dostaje porządne życiowe lekcje kształtujące jego charakter. Haro Aso zadbał o swojego protagonistę i nie bał się ukazać go zarówno w chwilach słabości, jak i siły. Wątków psychologicznych nie brakuje także w poszczególnych grach, zwłaszcza tych specjalności Kier - przyglądanie się zachowaniom ludzkim w krytycznych warunkach było fascynujące i zarazem przerażające.

GRAFIKA:

Kiedy spojrzymy na dwie ilustracje poniżej pierwsza z pierwszego rozdziału oraz druga z trzynastego tomu, pojawia się szok, ponieważ ta czarnowłosa postać to nie kto inny jak główny bohater. Zmiana w wyglądzie o sto osiemdziesiąt stopni? Zdecydowanie. Tam, gdzie na pierwszej widnieje szczurkowaty, fajtłapowaty chłopczyk, tak na drugiej mamy silnego, zdecydowanego protagonistę, który wydaje się walczyć o swoje. Zmiana w prezencji Arisu następuje bardzo szybko, ponieważ już po kilku pierwszych rozdziałach autor decyduje się nadać mu charakteru. I to jest bez dwóch zdań dobra przemiana. Znacznie bardziej przemawia do mnie bohater z późniejszych chapterów niż ten z pierwszego, który przypomina NPC. Ewolucja kreski w przeciągu następujących rozdziałów nie jest niczym nadzwyczajnym, ale kiedy się pojawia, to zazwyczaj na lepsze. W niniejszej mandze jest to spostrzegane na plus.

Ogólnie nie jest to jakaś wyróżniająca się grafika, ale klasyfikuje się do tych z grup: "Ładne", i"Bardzo dobre". Szczegółowość jest zaletą - te wszystkie drobiazgi w tłach robią wrażenie. Tak samo różnorodność bohaterów - nie ma takich samych postaci lub chociażby podobnych. Wszyscy posiadają jakieś cechy charakterystyczne. Komiks wykonany na medal.

PODSUMOWANIE:

Alice in Borderland stał się jedną z moich ulubionych mang przede wszystkim ze względu na przemyślaną, zaskakującą historię, budowę świata, różnorodnych bohaterów mających znaczenie, psychologię głównego bohatera oraz niebanalne przesłanie. Czytało mi się fenomenalnie, nie zabrakło emocjonowania się nad losami postaci, nawet tych pobocznych, i jestem pod ogólnym wrażeniem pomysłowości mangaki. Przecudna manga, którą z całego serca polecam!

OCENA:

Fabuła: 10

Bohaterowie: 9

Grafika: 9

Ocena ogólna: 9+