[Recenzja anime] - "Charlotte"

TYTUŁ: Charlotte

ROK: 2015
STUDIO: P. A. Works

LICZBA ODCINKÓW: 13

GATUNEK: Dramat, Super moce

OPIS SERII:

Yuu Otosaka wydaje się być genialnym dzieckiem. Jest przystojny, czarujący i niezwykle inteligentny. To najlepszy uczeń w klasie, którym zachwycają się dziewczyny. Jednak nikt nie wie, skąd wzięła się jego wiedza. Tak naprawdę chłopak ma nadzwyczajną umiejętność: potrafi przejąć kontrolę nad cudzym ciałem na pięć sekund. Właśnie to wykorzystuje do tego, aby dostać się do prestiżowej szkoły i utrzymywać tam jak najwyższe stopnie. Jednak, jak każdy wie, kłamstwa mają to do siebie, że szybko wychodzą na jaw.

Kiedy Nao Tomori odkrywa, że Yuu używa mocy przenosi chłopaka oraz jego młodszą siostrę Ayumi do Akademii Hoshinoumi. Można powiedzieć, że z pozoru to zwyczajna szkoła, ale tak naprawdę gromadzi ona dzieciaki, które mają nadzwyczajne moce, aby chronić ich dopóki wraz z procesem dorastania ich zdolności nie znikną. Wyszukiwaniem takich osób zajmuje się samorząd szkolny, w którego skład wchodzi wcześniej wspomniana Nao oraz Takajou Joujirou. Choć Yuu jest bardzo negatywnie nastawiony do nowej szkoły, to zostaje wciągnięty do samorządu szkolnego, aby również szukać nastolatków z nadzwyczajnymi mocami. Okazuje się jednak, że to tylko wierzchołek góry lodowej...

FABUŁA:

Po pierwszym odcinku można pomyśleć, że to komedia. I ja też tak sądziłam. Uwierzcie mi: to największe kłamstwo, jakie można usłyszeć na temat tej serii. Oczywiście zdarzają się tam śmieszne momenty, przy których uśmiecha się do ekranu, ale są one raczej mniejszością. A jeżeli dalej was to nie przekonuje, to podam jeszcze jeden argument: Jun Maeda - twórca Angel Beats oraz Clannad. Myślę, że to mówi samo za siebie. Jeżeli ktokolwiek widział chociaż jedną z powyższych serii, to na pewno wie, że wyciskają one z oczu łzy.

Z pozoru wydaje się, że będzie to kolejna produkcja o uczniach, którzy posiadają super moce. Nic nowego, nic nadzwyczajnego czy wyjątkowego. A jednak! To tylko fasada. Można powiedzieć, że prawdziwa fabuła pojawia się dopiero bodajże w dziewiątym odcinku. Nie będę jednak spoilerować, o co chodzi. Wspominam o tym jednak po to, aby nie zrażać się, jeżeli ktoś uzna po pierwszych kilku odcinkach, że Charlotte jest nudne i nieciekawe. Początek jest przede wszystkim po to, aby zapoznać widzów z głównymi bohaterami. Kiedy już poznajemy mniej więcej ich osobowości i życia przechodzimy do prawdziwego apogeum. Kiedy zaczęłam oglądać ten przełomowy odcinek byłam w głębokim szoku, że to właśnie w ten sposób rozwinęła się akcja.

Fabuła wyciska łzy z oczu i to nieraz! Podobne uczucia towarzyszyły mi przy oglądaniu Angel Beats, choć wydaje mi się, że w przypadku Charlotte tych smutnych fragmentów jest o wiele więcej. Przy oglądaniu tego częściej miałam ochotę płakać, widząc przykre wydarzenia, które nie opuszczały głównych bohaterów. Na samym początku byłam przekonana, że będzie to komedia - pomyliłam się. Na samym początku sądziłam, że to proste anime bez elementów zaskoczenia - również się pomyliłam.

Mam jednak mieszane uczucia, co do ostatniego odcinka. Jest zarazem wzruszający i fajny oraz trochę absurdalny. Z jednej strony było mi przykro ze względu na to, co się tam działo. Z drugiej mam jednak wrażenie, że było to trochę za dużo, jak na coś, co powinno dotyczyć tylko jednej osoby. Nie jest to żadna nowość, w końcu w anime często dochodzi do takich sytuacji. 

BOHATEROWIE:

Omówię ich raczej ogólnikowo, skupiając się przede wszystkim na głównej piątce. Przede wszystkim główny bohater - Yuu Otosaka. Ogromnym plusem jest jego brak idealności! Niby, gdy używa swoich mocy dla własnych korzyści, to można uznać go za kogoś niesamowitego. Dopiero potem okazuje się, że jest naprawdę specyficzny jeżeli chodzi o charakter. Nie jest wiecznie szczęśliwą osobą, która potrafi sobie bez problemu poradzić z każdym problemem. Kiedy obrywa i leci mu krew - to go boli, a nie niczym w Bleach'u stoi jak gdyby nigdy nic. Kiedy dzieje się coś naprawdę złego - to wpływa na jego psychikę. Zmienia się na przestrzeni odcinków i to jest plus. To sprawia, że nie jest płaską postacią, a naprawdę dobrze wykreowanym głównym bohaterem. Trzeba przyznać, że przede wszystkim najwięcej dowiadujemy się o Yuu.

Cała reszta zapewne została uznana za mniej ważną, przez co nie dowiadujemy się o nich aż tyle (na temat Joujirou nie wiemy praktycznie nic). Na przykład w przypadku Kurobane Yusy mam wrażenie, że dowiadujemy się więcej na temat jej siostry (która jest martwa!) niż na temat żyjącej idolki mnóstwa dzieciaków. A szkoda, bo wydaje mi się, że chociaż samorząd uczniowski wypadałoby dobrze poznać.

Trochę więcej dowiadujemy się na temat Nao Tomori, która najczęściej towarzyszy Yuu oraz mu pomaga. Prawdopodobnie dlatego, że jest "drugą główną bohaterką" wiemy o niej coś więcej. Poznajemy jej historię, a przynajmniej w pewnym stopniu. Inną postacią, której historię choć trochę znamy jest Ayumi Otosaka. Prawdopodobnie dzieje się tak tylko ze względu na to, że jest ściśle powiązana z Yuu jako jego siostra.

Ogólnie cieszę się, że główny bohater nie jest super-hiper-niezniszczalny. Czasami można nawet powiedzieć, że jest aż za słaby przy umiejętnościach, które posiada. Uznaję jednak za minus to, że jest jedyną postacią, która się bardzo zmienia i którą dobrze poznajemy. Wydaje mi się, że anime zyskałoby, gdyby pokazało trochę więcej historii innych członków samorządu. 

GRAFIKA:

Kreska jest bardzo przyjemna dla oka. Taka "okrągła", co czyni ją delikatną i przyjazną. Może właśnie przez to łatwo wziąć to anime za coś lekkiego i zabawnego. Gdyby bohaterowie byli narysowani z wyrazistymi, ostrymi rysami, jako osoby pogrążone w depresji, to szybciej ktoś uznałby to za dramat. Ale dla mnie, jako kogoś, kto może porzucić anime, jeżeli nie odpowiada mu kreska, to jest ona bardzo ładna. Dość prosta, nie ma w niej nic takiego wybitnego, ale nie mam jej też nic do zarzucenia.

Jeżeli chodzi o tła, to najważniejsze, że w ogóle są. A do tego są bardzo szczegółowe, co już w ogóle jest pozytywnym aspektem! Ogólnie myślę, że w tej kategorii Charlotte dostaje dużego plusa. Nie jest to nic wybitnego, ale na pewno gładkie, ładne i zadbane. 

MUZYKA:

Myślę, że to aspekt na który w trakcie oglądania zwracam najmniejszą uwagę. Jeżeli opening nie przypadnie mi od początku do gustu, to potem będę go zawsze pomijać. W przypadku Charlotte miałam dość mieszane uczucia. Nie wiedziałam czy piosenka mi się podoba czy nie. Niby nigdy mi nie przeszkadzała, ale nie mogę powiedzieć, że słuchałam jej potem na YouTubie. Mam wrażenie, że dopiero w połowie polubiłam tą melodię. Szczególnie po przełomowym odcinku w anime z jakiegoś nieznanego mi powodu wyjątkowo ją polubiłam. Endingi zawsze pomijam, więc w gruncie rzeczy dopiero na rzecz recenzji go przesłuchałam. Nie lubię w melodiach kończących tego, że są zazwyczaj mniej dynamiczne od openingów. I właśnie w tym przypadku było podobnie. Nie przypadł mi do gustu.

Za to pozytywną stroną są piosenki, które pojawiają się w trakcie tych trzynastu odcinków! W Charlotte pojawia się zespół ZHIEND, którego piosenki mi się spodobały, a ponieważ pojawiały się one kilkakrotnie, to zadziałały na plus przy ocenie tej kategorii.

Opening - "Bravely You" - Lia
Ending - "Yake Ochinai Tsubasa" - Aoi Tada

PODSUMOWANIE:

Fabuła jest ciekawa i wciągająca, kreska jest miła dla oka. Mnie to anime nie znudziło, choć widziałam w komentarzach na stronach, że niektórych zraziły pierwsze odcinki, które pokazują przede wszystkim odnajdywanie nastolatków z super mocami. Może mam trochę do zarzucenia bohaterom, których wydaje mi się, że dało się lepiej przedstawić. O wiele bardziej cieszyłabym się, gdybym zamiast poznania mocy przypadkowego ucznia poznała lepiej historię Joujirou. Jednak nie zawsze można mieć wszystko to, co się chce, prawda? 

OCENA:

Ocena fabuły: 9

Ocena bohaterów: 7

Ocena grafiki: 8

Ocena muzyki: 8

Ocena ogólna: 8