[Inne] - Bla bla #5 - Naruto Next Generation

Naruto, Sakura, Sasuke to bohaterowie wojenni. Żyjące wśród zwyczajnych ludzi legendy. Drużyna siódma jest teraz miłym wspomnieniem, które wywołuje uśmiech na twarzy. Za to do akcji wchodzą nowe osoby, które wywrócą świat do góry nogami. Panie i Panowie przed Państwem - Boruto.

Chcąc nie chcąc - ten post musiał kiedyś powstać. Z poprzedniego Bla bla mogliście się przekonać, że seria o Naruto wiele dla mnie znaczy. W związku z tym po prostu musiałam zacząć oglądać przygody jego syna. I zakładając, że seria będzie kolejnym kilkuset odcinkowym tasiemcem - nie sposób czekać do końca produkcji z opinią. Po 11 odcinkach za to można już powiedzieć, że pierwsze wrażenia są za mną. I och, naprawdę nie wiem, jak to napisać...

Zacznę od tego, że Boruto: Naruto Next Generation jest serią bazującą przede wszystkim na naszej sympatii do blondwłosego Hokage. Wiele osób, które są współczesnymi fanami anime wychowywało się razem z Uzumakim - w związku z tym stworzenie kolejnej produkcji z tego universum jest korzystnym pomysłem dla producentów. Obawiam się jednak, że jest to czysty przykład zapchania wszystkich fanowskich fantazji o tym, jak wyglądało dorosłe życie Naruto.

A dorosłe życie Naruto jest okropne. Czego nie potrafię zrozumieć, to powodów dla których zrobiono z niego takiego... biurokratę. Mam wrażenie, że twórcy chcąc zepchnąć Hokage na drugi plan i dorobić większej ideologii do zachowań Boruto postanowili zepsuć Naruto. Teraz nie jest już żywiołowym chłopakiem, który otwarcie mówi o swoich marzeniach. Jest pracoholikiem znienawidzonym przez syna, który prawie nigdy nie odwiedza domu. Przez większość czasu można pomyśleć, że nawet nie ma większych uczuć wobec swojej rodziny. Ten motyw wyjątkowo mnie niepokoi, ponieważ miałam wrażenie, że Tsunade, która była Hokage w trakcie wojny czy Minato będący Hokage tuż po wojnie w trakcie napiętych stosunków między wojskami - byli bardziej obecni w swoim prywatnym życiu niż Naruto. Mimo wszystko ten ostatni ma chyba najspokojniejszą sytuację na świecie od czasów pierwszego Hokage!

Szczerze liczę, że to się zmieni. W pierwszych odcinkach byłam przerażona roztaczaną wizją Naruto, która na szczęście z czasem łagodnieje. Mam nadzieję, że postanowią to poprawić, ponieważ nie chcę patrzeć jak takiej postaci odbierają iskrę, która towarzyszyła mu przez całe dotychczasowe życie. Chyba, że twórcy mają na celu pokazanie, że dorosłość jest do kitu i zabija w człowieku co najlepsze - wtedy nie mam żadnych pytań.

Reszty dorosłych postaci nie było dane nam na razie poznać zbyt dobrze. Jest Shino, który z kolei wydaje mi się, że został osłabiony. Shikamaru oraz Sai są postaciami, w których wiele zachowano i w odczucia względem nich nie powinny się zmienić. Na plus za to zadziałała postać Konohamaru - co prawda nie było go za dużo do tej pory, ale bawi swoją przemianą.

Przejdźmy więc do tego, co najważniejsze w tej produkcji - dzieci głównych bohaterów. Bo nie oszukujmy się - tutaj naprawdę nie chodzi o niesamowitą rozrywkę, przynajmniej na razie. Wszystko opiera się  - jak już wcześniej wspomniałam - na wywołaniu u nas reakcji "aww", gdy widzimy pewne podobieństwa między dzieckiem a rodzicem.

Widać w nich to, że charaktery są tutaj genetyczne, ponieważ większość zachowań głównych bohaterów można uznać za kropkę w kropkę podobnych do tych od swoich rodziców. Cóż, nie będę kłamać, osobiście uważam, że większość z nich jest urocza, zabawna i z chęcią przyglądam się ich poczynaniom.

Niestety! (Jakieś niestety musiało się pojawić) Są oni za silni. Nie potrafię przestać się denerwować, ilekroć widzę te dzieciaki w akcji. Dopiero zaczęli Akademię, a jakieś 90% z nich jest na poziomie swoich rodziców, gdy ci już skończyli naukę i rozpoczęli pierwsze samodzielne misje. Wiem, wiem - dzieci zawsze muszą przerosnąć rodziców. Jednak... tutaj wszystko przychodzi za łatwo. W Naruto można było zauważyć, jak główne postacie muszą trenować, walczyć, aby stać się silniejszymi. Boruto i jego przyjaciele są dobrzy od początku, bez żadnego wysiłku. A patrząc po scenie otwierającej, która bądź co bądź kupiła mnie, obawiam się, że ten stan rzeczy się nie zmieni.

Z kolei fabularnie... póki co wątek wydaje się nieskomplikowany. Nie zmierzamy od razu do wielkiej wojny, a na razie do intrygi, która obejmuje całą Konohę swoim działaniem. Jednakże uważam, że tak skupia się na przedstawieniu wszystkich gagów sytuacyjnych, niesamowitości Boruto i jego kolegów, że na siłę arc jest przedłużany. Uważam, że dałoby się to zrobić bardziej wiarygodnie, a szybciej i lepiej. Ale cóż - ja nie mam tu za wiele do gadania.

Mimo tych licznych zastrzeżeń będę kontynuować oglądanie Boruto. Zobaczę jak potoczą się dalsze losy blondyna i może za kilka miesięcy, rok, pojawię się z kolejnym Bla bla, które zweryfikuje, czy coś się poprawiło.

A jakie jest wasze zdanie na temat serii o losach Boruto?